ക്ലാസിക്കൽ യുഗത്തിലെ സമൃദ്ധവും സ്വാധീനമുള്ളതുമായ ഒരു സംഗീതജ്ഞനായിരുന്നു വോൾഫ്ഗാംഗ് അമാഡിയസ് മൊസാർട്ട് (27 ജനുവരി 1756 - 5 ഡിസംബർ 1791), ജോഹന്നാസ് ക്രിസോസ്റ്റോമസ് വുൾഫ് ഗാംഗസ് തിയോഫിലസ് മൊസാർട്ട്. സാൽ‌സ്ബർഗിൽ ജനിച്ച മൊസാർട്ട് കുട്ടിക്കാലം മുതലേ അതിശയകരമായ കഴിവ് പ്രകടിപ്പിച്ചു. കീബോർഡിലും വയലിനിലും ഇതിനകം സമർത്ഥനായ അദ്ദേഹം അഞ്ചാം വയസ്സിൽ നിന്ന് രചിക്കുകയും യൂറോപ്യൻ റോയൽറ്റിക്ക് മുമ്പായി അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. പതിനേഴാം വയസ്സിൽ, മൊസാർട്ട് സാൽസ്ബർഗ് കോർട്ടിൽ ഒരു സംഗീതജ്ഞനായി വിവാഹനിശ്ചയം നടത്തിയിരുന്നുവെങ്കിലും അസ്വസ്ഥനായി വളർന്ന് മെച്ചപ്പെട്ട സ്ഥാനം തേടി യാത്ര ചെയ്തു. 1781 ൽ വിയന്ന സന്ദർശിക്കുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തെ സാൽസ്ബർഗ് സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് പുറത്താക്കി. തലസ്ഥാനത്ത് താമസിക്കാൻ അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചു, അവിടെ പ്രശസ്തി നേടിയെങ്കിലും സാമ്പത്തിക സുരക്ഷ കുറവായിരുന്നു. വിയന്നയിലെ അവസാന വർഷങ്ങളിൽ, അദ്ദേഹം തന്റെ ഏറ്റവും അറിയപ്പെടുന്ന സിംഫണികൾ, സംഗീതകച്ചേരികൾ, ഓപ്പറകൾ, റിക്വിയത്തിന്റെ ഭാഗങ്ങൾ എന്നിവ രചിച്ചു, ഇത് 35 ആം വയസ്സിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യകാല മരണസമയത്ത് പൂർത്തീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യകാല മരണത്തിന്റെ സാഹചര്യങ്ങൾ വളരെയധികം പുരാണകഥകളാണ്. 600 ലധികം കൃതികൾ അദ്ദേഹം രചിച്ചു, പലതും സിംഫണിക്, കൺസേർട്ടന്റേ, ചേംബർ, ഓപ്പറേറ്റീവ്, കോറൽ മ്യൂസിക് എന്നിവയുടെ പരകോടി എന്ന് അംഗീകരിച്ചു. ക്ലാസിക്കൽ സംഗീതസംവിധായകരിൽ ഏറ്റവും ജനപ്രീതിയുള്ള ഒരാളാണ് അദ്ദേഹം, തുടർന്നുള്ള പാശ്ചാത്യ കലാ സംഗീതത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വാധീനം അഗാധമാണ്. ലുഡ്‌വിഗ് വാൻ ബീറ്റോവൻ മൊസാർട്ടിന്റെ നിഴലിൽ സ്വന്തം ആദ്യകാല രചനകൾ രചിച്ചു, ജോസഫ് ഹെയ്ഡൻ എഴുതി: "100 വർഷത്തിനുള്ളിൽ പിൻഗാമികൾ അത്തരമൊരു പ്രതിഭയെ വീണ്ടും കാണില്ല". മൊസാർട്ടിന്റെ സംഗീതം, ഹെയ്ഡിനെപ്പോലെ, ക്ലാസിക്കൽ ശൈലിയുടെ ഒരു പ്രധാന രൂപമായി നിലകൊള്ളുന്നു. അദ്ദേഹം രചിക്കാൻ തുടങ്ങിയ സമയത്ത്, യൂറോപ്യൻ സംഗീതത്തിൽ സ്റ്റൈൽ ഗാലന്റ് ആധിപത്യം പുലർത്തി, ബറോക്കിന്റെ വളരെയധികം വികസിച്ച സങ്കീർണ്ണതയ്‌ക്കെതിരായ പ്രതികരണമാണിത്. ക്രമാനുഗതമായി, മൊസാർട്ടിന്റെ തന്നെ ഭാഗങ്ങളിൽ, പരേതനായ ബറോക്കിന്റെ സങ്കീർണ്ണമായ സങ്കീർണതകൾ ഒരിക്കൽ കൂടി ഉയർന്നുവന്നു, പുതിയ രൂപങ്ങളാൽ മോഡറേറ്റ് ചെയ്യപ്പെടുകയും അച്ചടക്കമുള്ളതും ഒരു പുതിയ സൗന്ദര്യാത്മകവും സാമൂഹികവുമായ ചുറ്റുപാടുകളുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടു. മൊസാർട്ട് ഒരു വൈവിധ്യമാർന്ന സംഗീതസംവിധായകനായിരുന്നു, കൂടാതെ സിംഫണി, ഓപ്പറ, സോളോ കൺസേർട്ടോ, സ്ട്രിംഗ് ക്വാർട്ടറ്റ്, സ്ട്രിംഗ് ക്വിന്ററ്റ് എന്നിവയുൾപ്പെടെയുള്ള ചേംബർ സംഗീതം, പിയാനോ സൊണാറ്റ എന്നിവയുൾപ്പെടെ എല്ലാ പ്രധാന വിഭാഗങ്ങളിലും എഴുതി. ഈ ഫോമുകൾ പുതിയതല്ല, പക്ഷേ മൊസാർട്ട് അവരുടെ സാങ്കേതിക സങ്കേതവും വൈകാരികവുമായ പുരോഗതി നേടി. ക്ലാസിക്കൽ പിയാനോ സംഗീതക്കച്ചേരി അദ്ദേഹം ഏകകണ്ഠമായി വികസിപ്പിക്കുകയും ജനപ്രിയമാക്കുകയും ചെയ്തു. വലിയ തോതിലുള്ള ജനവിഭാഗങ്ങൾ, നൃത്തങ്ങൾ, വഴിതിരിച്ചുവിടൽ, സെറിനേഡുകൾ, മറ്റ് ലഘു വിനോദങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടെ ധാരാളം മതസംഗീതങ്ങൾ അദ്ദേഹം എഴുതി. ക്ലാസിക്കൽ ശൈലിയുടെ കേന്ദ്ര സ്വഭാവങ്ങളെല്ലാം മൊസാർട്ടിന്റെ സംഗീതത്തിൽ ഉണ്ട്. വ്യക്തത, സന്തുലിതാവസ്ഥ, സുതാര്യത എന്നിവയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ രചനയുടെ മുഖമുദ്ര, പക്ഷേ അതിന്റെ മാധുര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ലളിതമായ ആശയങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും മികച്ച മാസ്റ്റർപീസുകളുടെ അസാധാരണമായ ശക്തിയെ മറയ്ക്കുന്നു, സി മൈനറിലെ പിയാനോ കൺസേർട്ടോ നമ്പർ 24, കെ. 491; ജി മൈനറിലെ സിംഫണി നമ്പർ 40, കെ. 550; ഡോൺ ജിയോവാനി എന്ന ഓപ്പറയും. ചാൾസ് റോസൻ ഈ കാര്യം ശക്തമായി പറയുന്നു:
മൊസാർട്ടിന്റെ സൃഷ്ടിയുടെ കേന്ദ്രത്തിലെ അക്രമവും ഇന്ദ്രിയതയും തിരിച്ചറിയുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഘടനകളെക്കുറിച്ച് മനസിലാക്കാനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ മഹത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഉൾക്കാഴ്ച നൽകാനും കഴിയൂ. വിരോധാഭാസപരമായ രീതിയിൽ, ജി മൈനർ സിംഫണിയുടെ ഷുമാന്റെ ഉപരിപ്ലവമായ സ്വഭാവം മൊസാർട്ടിന്റെ ഡെമൺ കൂടുതൽ സ്ഥിരമായി കാണാൻ ഞങ്ങളെ സഹായിക്കുന്നു. മൊസാർട്ടിന്റെ കഷ്ടതയുടെയും ഭീകരതയുടെയും പരമോന്നത ആവിഷ്കാരങ്ങളിൽ, ഞെട്ടിക്കുന്ന അതിശയകരമായ എന്തോ ഒന്ന് ഉണ്ട്.
യാതൊരു ഷെഡ്യൂൾ അല്ലെങ്കിൽ ടിക്കറ്റ് ഇപ്പോൾ ഉണ്ട്.
日本、〒150-8001 東京都渋谷区神南２丁目２−１ ഭൂപടം